içimden geçenler

İnsanlar nedense olayların başına ve sonuna gereğinden çok önem veriyorlar. Son mükemmel olmalı, basta nasılsa öyle gider, sonuna varmak için başlamalı. Neden hep başlamalı ya da her başlangıcın sonu olmalı? Tamam, Allah’ın emri öleceğiz. Ancak neden kendi hayatımıza kendimizin karar vermesi suç? Kim suç diye belirlemiş ki olumu? Bazı durumlarda son olabiliyor iste. Suç; çünkü geride kalanlar bu acıya dayanamaz diye.

Ya da neden iyi olan hep güneşli olur? Güneş olunca tüm dertler unutulur mu? Hep gece midir bize kötülüğü yaşatan? Her kotu şey gece mi yaşanır? Neden acısı daha çok çöker insanin başına geceleri? Tüm kötülükler, tüm yasaklar gece yaşanır, tüm suçlar gece islenir. Gece. Gün ışığı ışık tutmadan devam ederiz yolumuza. Gece gözümüz kör önümüzü görmeden, tabiri caizse gözü kör atarız kendimizi tutuştuğumuz ateşe.