12.05.2010 saat 18.00.
Yoğun bir tempomuz var kabul ediyorum. Ve biraz da tembelim. Hadi öyle demeyelim de, evimi seviyorum diyelim. Dışarıda işim biter bitmez kendimi eve atmak istiyorum. Ama bugün iyi ki de öyle yapmadım. Üşenmedim ve Beyza’yı da peşime takarak ODTÜ’ye gittik. Bugün bahar senlikleri başlamıştı ODTÜ’de. Ve bizim katıldığımız ilk etkinlik İstanbul Devlet Tiyatrosu tarafından ortaya konulan Cem Davran, Levent Üzümcü, Erkan Can, Bahtiyar Engin ve Tuğçe Kıltaç tarafından sahnelenen oyun Alevli Günler’di. Salon çok kalabalıktı. Ben ise çok heyecanlıydım. Bütün oyuncuları televizyon programlarından tanıyordum. Ayrıca çoğunu da hep takip ediyordum. Oyun başladı ve tüm ekip salonu kahkahaya boğdu. En güzel anlarından biri de oyuncuların sahneye seyircinin arasından dolaşarak çıkması ve oyun sırasında da seyircinin arasına karışmasıydı. Ayrica sahnedeki samimi tavırları da seyirciyi kendilerine hayran bıraktı. Bir ara neredeyse oyunu falan bırakıp bizle güldüler. Büyülenmiş bir şekilde salondan ayrılırken, ne kadar da televizyondaki gibiydiler diye düşündüm. İlk defa bir tiyatrodan bu kadar zevk aldığımı biliyorum. Kesinlikle herkesin izlemesini tavsiye ediyorum.
Konusuna gelince; dini Şaman olan bir profesörün (Cem Davran), son isteği olan öldükten sonra yakılması için kendinin ve arkadaşlarının verdiği mücadeleyi, günümüz Türkiye’sinde yaşanan trajik-komik olayları alaycı bir dille anlatıyor.
1 yorum:
evet ya, çok eğlenceliydi cidden :) valla iyi ki takmışsın beni de peşine..
ne de güzel anlatırmışş :*
Yorum Gönder